Een team van wetenschappers heeft aangetoond dat de genezing van huidblaren wordt aangestuurd door stamcellen van de haarzakjes, die daarbij hun eigen ontwikkeling vertragen.
Het genezingsproces van de weefsels in het menselijk lichaam is bijzonder goed bestudeerd in de huid, vooral omdat de huid dient als beschermingslaag tegen de omgeving. Er blijven echter enkele specifieke soorten huidletsels bestaan waarbij het genezingsproces niet goed wordt begrepen.
Een team van wetenschappers uit Japan en Italië, waaronder universitair hoofddocent Ken Natsuga van de Graduate School of Medicine van de Universiteit van Hokkaido, heeft modellen van huidblaren gebruikt om de effecten van letsel op het ontwikkelende huidweefsel te onderzoeken. Hun ontdekkingen werden gepubliceerd in het tijdschrift EMBO-rapporten.
De wetenschappers voerden hun tests uit op muizen die kunstmatig epidermale loslating of huidblaren hadden gegenereerd. Ze onderzochten het genezingsproces door genexpressies en celproliferatie te monitoren, cellijnen te traceren en wiskundige modellen te gebruiken.
Het team ontdekte dat een type stamcellen (SC’s), haarfollikelstamcellen (HFSC’s), een grote rol spelen bij de genezing van blaren. De HFSC’s zijn voornamelijk verantwoordelijk voor de genezing van subepidermale blaren, vanaf de basis van de wond. De wondhelende activiteit van HFSC’s gaat gepaard met een vertraagde groei van haarzakjes in het geregenereerde huidweefsel. Wanneer HFSC’s worden verminderd, kan een andere groep SC’s, de interfolliculaire epidermale stamcellen (IFESC’s), ook bijdragen aan genezing, maar alleen vanaf de randen van de blaar. Ze bevestigden ook dat de genezing van blaren werd beïnvloed door de vorm van keratinocyten, de primaire huidcellen, hoewel het mechanisme waardoor de vormen de genezing beïnvloeden nog steeds onduidelijk is.
De bevindingen hebben de balans aangetoond tussen wondgenezing en ontwikkeling van de huid, wat wijst op veel mogelijkheden voor de behandeling van huidblaren bij mensen. De modellen die in dit onderzoek zijn gebruikt, kunnen op zichzelf worden gebruikt voor de ontwikkeling van nieuwe therapieën voor de genezing van blaren. De rol van zweetklieren kon niet worden onderzocht, omdat muizen geen zweetklieren hebben, en de rol van mesenchymale cellen, waarvan eerder is aangetoond dat ze betrokken zijn bij de genezing van huidwonden, werd niet onderzocht. Toekomstig werk zal zich op deze aspecten concentreren.
Onze bevindingen over de genezingsprocessen maken de weg vrij voor op maat gemaakte therapeutische interventies voor epidermolysis bullosa, pemfigoïde ziekten en andere blaarziekten.”
Ken Natsuga, universitair hoofddocent, Graduate School of Medicine aan de Universiteit van Hokkaido
Het artikel is opgedragen aan wijlen professor Hiroshi Shimizu, een co-auteur van het artikel, die overleed terwijl het artikel werd beoordeeld.
Bron:
Tijdschriftreferentie:
Fujimura, Y., et al. (2021) Nakomelingen van haarfollikelstamcellen genezen blaren terwijl de ontwikkeling van de huid wordt gepauzeerd. EMBO-rapporten. doi.org/10.15252/embr.202050882.
